Tuesday, December 31, 2013

Տարվա վերջին գրառումը

Այս գրառմամբ կցանկանայի շնորհավորել բոլոր ընթերցողներիս նոր տարին: Բարեմաղթանքներից լավ չեմ, ցավոք: ԱԱԾ աշխատակիցներին, ովքեր ստվերից կարդում են բլոգս, ցանկանում եմ, որ վերջապես քաջություն ունենան բացահայտ ասել, թե ով է երկրի անվտանգության համար վտանգ ներկայացնում և ում են անիմաստ ու անշնորհակալ կերպով զրպարտում: Մեր ակտիվիստներին ցանկանում եմ համբերություն: Ընկերներին՝ էլի համբերություն, որովհետև իմ բնավորությունը ժամանակի հետ ավելի լավը չի դառնում:

Այս տարի (15 օր առաջ) մենք մեր ընկերներից մեկին՝ Մատինյան Սամվելին հողին ենք հանձնել: Խաղաղություն իրեն: 2014 թվականն առանց Սամոյի էլ այն չի լինի:

Ողջ եղեք, անփորձանք:

Վոլգոգրադի տեռորիստական գործողության մասին

Նախ՝ կցանկանայի միանալ ցավակցություններին, որոնք ուղղված են Վոլգոգրադում ահաբեկչական գործողությունների զոհ դարձած անձանց ընկերներին ու հարազատներին:

Կարծում եմ՝ բոլորս էլ հասկանում ենք, որ Պուտինի ռեժիմը ռուսաստանում դարձել է նույն պատուհասը, միգուցե նույնիսկ ավելի մեծ աստիճանի, ինչ Հայաստանում մեր սեփական քրեաօլիգարխիկ ռեժիմը:

Էական տարբերությունն այն է, որ մեր ռեժիմի իրականացրած ռեպրեսիաներն ավելի շատ լակոտություններ են հիշեցնում ու խոսում դրանք իրականացնողների ցինիկ, լակոտական էության մասին, այն դեպքում, երբ ռուսաստանում դրանք կրում են համակարգային բնույթ ու կարող են վերադառնալ Ստալինյան ժամանակներին:

Վոլգոգրադի տեռորիստական ակցիան շատ տխուր իրադարձություն էր: Նամանավանդ ինձ համար, որ երբեք չեմ արդարացրել խաղաղ բնակչության նկատմամբ ահաբեկչական մեթոդների կիրառումն ու քննադատել եմ նույնիսկ հայկական նման կազմակերպություններն, անկախ իրենց նպատակներից:

Ինչևէ, պարզվում է, որ «Единая Россия» կուսակցության պատգամավոր Եվգենի Ալեքսեևիչ Ֆյոդորովի համար սա առիթ է զառանցել, փորձել պանիկա սկսել ժողովրդի մեջ ու քարոզել... օգտագործել ահաբեկչության փաստը Պուտինի այլախոհների («հինգերորդ շարասյունների», ինչպես նա է որակում այդ մարդկանց) նկատմամբ ռեպրեսիաներ իրականացնել: Նա կոչ է անում ինչպես իշխանությունների կողմից իրականացվող ճնշումների, այնպես էլ հասարակ քաղաքացիների կողմից իրականացվող գործողությունների:

Մեջբերում եմ Ֆյոդորովի հարցազրույցն ամբողջությամբ:

Tuesday, December 24, 2013

Անջեմ Չուդարի

Անջեմ Չուդարիին պատկերացրեք որպես տիպիկ մուսուլման ռադիկալ-ֆունդամենտալիստ: Նույն տափակ բարոյախոսություններով, նույնասեռականների դեմ «սպանեք դրանց» կամիծետային հայացքներով, պայքարում է, որ շարիայի օրենքն իրավական ուժ ստանա:

Չուդարին բրիտանական մահմեդական է ու սովորել է Սաութհեմպտոնի համալսարանում: Նրա անցյալը մի փոքր փորփրելիս հետաքրքիր անհամապատասխանություններ են դուրս գալիս նրա այսօրվա հայացքների և ուսանողական անցյալի միջև: Դժվար է հավատալ, որ ռադիկալ Անջեմ Չուդարին ու երիտասարդ, երեկույթներով տարված լինելու պատճառով առաջին տարվա քննությունները տապալած Էնդին նույն մարդիկ են:

Ինչևէ, փաստերը խոսում են իմ փոխարեն:


Էրոտիկ ամսագիր, գարեջուր, մարիխուանա: Ամեն ինչ նորմալ կլիներ, եթե Չուդարին չխոսեր «մահմեդական հավատի դեմ արևմտյան խաչակրաց արշավանքի» ու «չարի և մեղքի կայսրության» մասին: Ոչ մեկին չի՞ հիշեցնում: Ուղղեք ինձ, եթե սխալվում եմ, բայց Չուդարիի գաղափարներն ինձ տարօրինակ կերպով մոտիկ են թվում, օրինակ, Խաչիկ Ստամբոլցյանի հայացքներին:

Չուդարիի ուսանողական կյանքը ոչ արտառոց էր, ոչ էլ առանձնահատուկ քննադատության արժանի: Ամեն տարի Սաութհեմպտոնի համալսարանի բազմաթիվ ուսանողներ ապրում են այդ կյանքով ու հաճախ չեն կարողանում ուսումն ու երեկույթները  համատեղել իրար հետ: Խնդիրը Չուդարիի փոխակերպումն է չտեսությունից իրեն կորցրած ուսանողից ատելություն քարոզող մուսուլման ռադիկալի, ով ինքն իրեն սրբության լուսապսակ է վերագրում:

Ցավոք՝ նույնիսկ ակնհայտ օրինակներից մարդիկ հազվադեպ են դաս քաղում:

Friday, December 20, 2013

"The ghosts of the past speak to all who will listen." ~The Crow

Ուշացած օրագրային գրառում

Սամոյի մահանալու գիշերը (դեռ չգիտեի) չէի կարողանում քնել: Դուրս եկա ծխելու 3-ի կողմերը, տակի հարկից շան ձայն լսեցի: Մտել էր միջանցք, պառկել հարևանի դռան փալասին, որ չսառեր քնի մեջ: Ես էլ, որ փողոցում էի ապրում, երբեմն այդպես էի անում:

Վերադարձա տուն, մի երկու դոլմա վերցրեցի, փաթաթեցի անձեռոցիկի մեջ, իջեցրի մոտը: Սկզբում հենց ինձ նկատեց՝ փորձեց փախնել, հետո տեսավ, որ չեմ գոռում, հարվածում, հետապնդում, դոլմայի հոտն էլ զգաց, հասկացավ, որ իրեն կերակրելու եմ եկել:

Կերավ՝ անձեռոցիկն էլ հետը:

Ծխեցի, հետո բարձրացա վերև: 5-ի կողմերը նորից դուրս եկա, երկրորդ անգամ չկերակրեցի, որ սովորություն չդարձնի. իմ ոչ բոլոր հարևաններն այդքան հանդուրժող կլինեին: Միջանցքում կեղտոտել էր՝ ավել-սավոկ կար, մաքրեցի, լցրեցի աղբը: Ո՞ր փոքրոգի ապուշը կարող էր նման մանրուքի համար շան վրա բարկանալ, քշել:

Աշխարհն անարդար է: Մենք փափուկ անկողին ունենք, տաք թիթիզ ուտելիքներ, տրանսպորտի միջոցներ: Իսկ լիքը կատուներ, շներ ու մարդիկ մի կտոր հացի համար կռիվ են տալիս: Մարդիկ դեռ ոչինչ, իրենք հավասար հնարավորություն ունեին մեզ հետ: Բայց կատուներն ու շները, որոնց համար հասարակ փողոց անցնելը մահացու վտանգ է: Ու ինչ-որ մարդիկ հավատում են, որ իրենց վերացնելը խնդրի լուծում է:

Բայց ոչ ոք չի հասկանում, որ երկիրը **ի է հենց այն պատճառով, որ իրենց նման ******ներ գոյություն ունեն՝ հեշտ, դաժան, սառը լուծումներ կայացնող, ու իրենց լավ մարդ զգացող: Ու տարբերություն չկա այդ համբալների ու իրենց հայհոյած օլիգարխների միջև. պարզապես իրենք օլիգարխի աչքերում նույն փողոցի շունն են:

...

Մեկը կա՝ իր օրագիրը կարդում եմ, որ տեսնեմ հո իմ մասին հերթական կեղտոտությունը չի գրել :D Զվարճանքի համար, իհարկե: Անցյալից կտրվի, ջանե, դու վաղուց արդեն իմ բանջարաբոստանին չես: Ի նկատի ունեմ, իմ կյանքում եթե ինչ-որ դեր ունես էլ, ապա այն կոչվում է «կենցաղային անախորժություն»:

...


...

Մի հատ էլ կոֆե, ու հաշիվը:

Sunday, December 15, 2013

Գնա խաղաղությամբ

Ես կարծում էի, որ դուք բոլորդ ինձնից երկար կապրեք: Գնա խաղաղությամբ, ընկեր: Չգիտեմ, թե վաղն ինչպես եմ նայելու դագաղի մեջ պառկած մարմնին ու ինքս ինձ համոզելու, որ դա դու ես: Քիչ մարդիկ կհասկանան, որ քո փոխարեն կարող էի ես լինել: Ու ես քեզ հասկանում եմ, ու չեմ դատապարտում: Դրանից ավելի հեշտ չի դառնում, ապ:

Մենք հուսահատ ժամանակներում ենք ապրում, գիտեմ: Բայց որ նայում էի քեզ, Արթուրին, Գայանին, Արևիկին, Մերիին, Ինեին, Հոսոյին, Սամոյին, Դատարկին, Անահիտին ու մնացած մեր վանաձորցիներին, գիտե՞ս, մտածում էի, որ հույս կա: Մտածում էի, որ գոնե դուք երբեք չեք հուսահատվի:

Ներսումս ինչ-որ բան կոտրվել է:

Սկզբունքային:

Ազատ:

Միայնակ:

Գնա խաղաղությամբ, ընկեր: