Friday, July 26, 2013

Լուսանկարների թվային մշակում

Ընդհանուր առմամբ, թվային մշակումը մի բան է, որին որոշ լուսանկարիչներ, նամանավանդ Հայաստանում, մի քիչ վատ են նայում: Խնդիրն այն է, որ թվային մշակման միջոցով կարելի է, տեսախցիկի կարգավորումներին բավականին քիչ տիրապետելով, ստանալ բավականին բարձր արդյունք, ինչպես նաև շրջանցել տեսախցիկի որոշ տեխնիկական սահմանափակումներ, բայց մյուս կողմից՝ մեծ է գայթակղությունն անցնել բոլոր չափերն ու լրիվ անճաշակ բան ստանալ:

Ցանկացած դեպքում, դիտարկենք թվային մշակման դրական կիրառումը: Ահա մի լուսանկար, որ ես արել էի երկու տարի առաջ իմ Canon PowerShot A410-ով.
 

Տեսախցիկի տեխնիկական հնարավորությունները թույլ չտվեցին ավելի լավ պատկեր ստանալ, ցավոք: Ակնհայտ թերություններից են՝ լուսանկարը չափազանց մուգ է, ինչից տուժում է տարածականությունը, ու կա անհամաչափ կապույտ color cast:

Փրկելու տարբերակ մեկ՝ լուսանկարը դարձնել մոնոխրոմատիկ.





Nik Color Efex Pro 4 փլագինը իր գործը բավականին լավ է արել (B/W Conversion ու Detail Extractor ֆիլտրերով + շատ քիչ Film Grain, բայց դա արդեն առանձին պատմություն է): Ինչևէ, ես ուզում էի պահպանել նկարի գույներն ու ազատվել color cast-ից: Photoshop-ով մոտ կես ժամ մշակելուց հետո ստացվեց այ այսպիսի արդյունք.




Իհարկե, կատարյալ չի, բայց երևի լավագույն արդյունքն է, որ կարելի է ստանալ նման լուսանկարից: Կարճ ասած՝ սպասեք նոր ուսուցողական նյութեր այստեղ:

Monday, July 22, 2013

Երթուղայինների մասին

Երևի գիտեք, ես ծայրամասային թաղամասում եմ ապրում, ոտքիս վիճակն էլ այն չի, որ ասեմ թքած՝ անցնեմ քայլելուն: Երթուղայիններն, ավտոբուսներն ու տրոլեյբուսի 15 համարն այս թաղամասը քաղաքի մնացած մասերի հետ կապող հիմնական միջոցն են:

Ամեն անգամ կենտրոն իջնելիս ես երթուղային եմ նստում: Այս երկու օրն էլ, որ նորից սկսել եմ տնից դուրս գալ: Մի մտածեք, թե ինձ համար ավելի հեշտ է վարորդին 100 դրամ տալ ու հետո բացատրել, թե ինչու: Նամանավանդ որ վարորդներից ոմանք նույն թաղամասի բնակիչներ են:

Բայց արդյո՞ք դա ավելի վատ է, քան հաշտվելը:

Երեկոյան կանգառում մի խումբ շատ լավ երեխաներ թռուցիկներ են փակցնում երթուղայիններին ու ավտոբուսներին: Եթե ընտրեմ «հեշտ ճանապարհն» ու 150 տամ, իրենց կողքով անցնելիս պիտի աչքերս կախեմ ու հուսամ, որ չեն նկատի ինձ: Ոչ, իմ արժանապատվությունն ավելին արժի, քան մի փոքրիկ վեճը վարորդի մեջ: Այն էլ երբ ես ճիշտ եմ:

Այդ երեխաներից շատերի կողքին ես պատիվ եմ ունեցել կանգնել Մաշտոցի պուրակում, Ազատության հրապարակում ու այլ պայքարների ժամանակ:

Կարծիք կա, որ այս պայքարից տուժում են երթուղայինների վարորդները, որոնք ընտանիք են պահում: Բայց ախր երթուղայինների ուղևորները նույնպես հավանաբար ընտանիք են պահում: Ու նրանց համար երևի ավելի հեշտ չէ ընտանիք պահելը, քան երթուղայինների վարորդների համար: Ո՞ր երթուղայինի վարորդը կարող է գիտակցաբար  իր երեխայի համար մի կտոր ավել հաց գնել, իմանալով, որ դրա պատճառով ինչ-որ մեկի երեխան լրիվ անարդար մի կտոր պակաս հաց է ուտելու:

Երթուղայինների վարորդները պետք է հասկանան, որ իրենց վրա պահանջներ դնելով՝ իրենց միջոցով են թալանում ժողովրդին: Իրենք գործիք են, ու մեղքի մի մասն էլ հենց իրենց խղճին է:

Բարեբախտաբար, վարորդների մի մասն ավելի մարդկային և ուժեղ է, քան կարելի էր սպասել: Չեն էլ պահանջում 150 դրամ վճարել, նույնիսկ քաջալերում են 100 դրամ վճարելը: Վարորդները պետք է հասկանան, որ 150 դրամանոց վճարողն է իրականում իրենց թշնամին. եթե բոլորը 100 վճարեին, երթուղայինների բոլոր գծերը կկանգնեին փակվելու վտանգի առաջ ու ուղեվարձն արդեն ՍՏԻՊՎԱԾ կիջեցնեին 100 դրամի:

Որոշ վարորդներ էլ հայհոյում են ուղևորներին, ովքեր 100 դրամ են տալիս: Ոչինչ, այդպիսիք էլ են պատահում: 100 դրամ վճարած մարդը տուն է գնում մի փոքր նյարդայնացած, բայց զգացողությամբ, որ մասնակցել է պայքարին: Իսկ երթուղայինի վարորդն, ով նրան այդ օրը հայհոյել է, գլուխը դնում է բարձին, գիտակցելով, որ ինքն ընդամենը մի խումբ օլիգարխների օգտագործած պահպանակն է, որը հենց պետք չլինի՝ կշպրտեն աղբարկղը:

Thursday, July 4, 2013

Հավատացյալների զգացմունքները վիրավորելու դեմ օրենքի մասին

Ինչը կարող էր ինձ երկարատև բլոգային արձակուրդից վերադարձնել՝ կամ քրիստոսը, կամ պուտինը:

Տվյալ դեպքում՝ երկուսը միաժամանակ:

Այս տարի գարնանը Պուտինը որոշեց քրեական կոդեքս մտցնել օրենք «հավատացյալների զգացմունքները վիրավորելու համար», որը նախատեսում էր մինչև 3 տարի ազատազրկում, մինչև 500,000 ռուբլի տուգանք և այլն: Իրականում օրենքը մերժեցին «համաձայնելով օրենքի քննադատների մտավախությունների հետ»... ու նույն պատժամիջոցները նույն պայմաններով մտցրեցին քրեական օրենսգրքի 148 հոդվածի մեջ («խղճի ու հավատի ազատությանը խոչընդոտելու համար»):

Եկեք պարզեցում մտցնեմ, որ ավելորդ նեղացած մարդիկ չլինեն. եթե դուք հավատացյալ եք, ու համարում եք, որ նման օրենքն ավելորդ, անմարդկային, ապուշ բան է, ապա ես ձեզ հարգում եմ ու հոդվածի շարունակությունը ոչ մի կերպ ձեզ չի անդրադառնում: Եթե դուք համարում եք, որ սա հիանալի օրենք է, ու որ Հայաստանում էլ է նման օրենք պետք, բացատրեմ, թե ինչպես կարելի է մեկնաբանել նման օրենքի ընդունումը.
  • տարբերակ 1. ձեր աստվածը փոքրիկ վախկոտ քած է ու ի վիճակի չի պաշտպանել սեփական հավատացյալների զգացմունքները
  • տարբերակ 2. ձեր աստվածը նման օրենքի պաշտպանության կարիքը չունի, բայց թքած ձեր աստծո կարծիքի վրա
  • տարբերակ 3. ձեր աստված գոյություն չունի, բայց նրան վիրավորել, միևնույն է, չի կարելի
Բեեե, սիրելիներս: Իսկ հիմա նայենք՝ ինչքան բաներ կարող են վիրավորել տարբեր հավատացյալների զգացողությունները: Աստվածաշունչը (այս անգամ մեջբերեմ Նոր Կտակարանից).
քանի որ Աստուած այնքան սիրեց աշխարհը, որ մինչեւ իսկ իր միածին Որդուն տուեց, որպէսզի, ով նրան հաւատում է, չկորչի, այլ ընդունի յաւիտենական կեանքը. որովհետեւ Աստուած իր Որդուն չուղարկեց աշխարհ, որ դատապարտի աշխարհը, այլ՝ որպէսզի աշխարհը նրանով փրկուի։ Ով նրան հաւատում է, չպիտի դատապարտուի, եւ ով նրան չի հաւատում, արդէն իսկ դատապարտուած է, քանի որ Աստծու միածին Որդու անուանը չհաւատաց։
(Յհ 3:16-18)
Կամ կարող եք կարդալ Պողոս առաքյալի առաջին թուղթը կորնթացիներին, մասնավորապես՝ Ը գլուխը:

Ղուրանը.
Պայքարեք նրանց դեմ, ովքեր չեն հավատում Ալլահին ու Վերջին Օրվան, ոչ էլ պահպանում են արգելքները, որոնք դրվել են Ալլահի ու նրա Մարգարեի կողմից, ոչ էլ ընդունում են Ճշմարտության հավատը, (եթե նրանք նույնիսկ) Գրքի Ժողովուրդ են, մինչև նրանք կամավոր հնազանդությամբ Ջիզյա կվճարեն (անհավատների համար նախատեսված հատուկ հարկ ծ.թ.), ու իրենց ենթարկեցված կզգան:
9:29
Խոզի միս ուտելն ու ալկոհոլ խմելը, որովհետև դա վիրավորում է մահմեդականներին: Նույնասեռականությունն ու տարբեր կտորներից կարված շոր հագնելը, որովհետև դա վիրավորում է քրիստոնյաներին: Սպագետի ուտելը, որովհետև դա վիրավորում է պաստաֆարիաններին: Տավարի միս ուտելը, որովհետև դա վիրավորում է հինդուիստներին: Պետք է ջարդել բոլոր սրբերի ու աստվածների արձանները, որովհետև արաքյալականների մոտ դա կռապաշտություն է ու վիրավորում է իրենց զգացմունքները:

Իհարկե, հավատացյալների մեծ մասը կարծում է, որ հենց իրենց հավատն է միակ իսկականը, ու հենց միայն իրենց նուրբ զգացմունքներն է պետք պաշտպանել, իսկ մնացածի վրա թքած:

Այս դեպքում ձեզ նվիրվում է.
Օրինագծի լրիվ տեքստն՝ այստեղ: