- Ինքդ քեզ բարձրաձայն կարդա, քանի որ դա միակ ձևն է համոզված լինելու, որ նախադասությունների ռիթմերը նորմալ են (արձակի ռիթմերը չափազանց բարդ ու աննկատ են մտքում մտքում կարդալով զգալու համար՝ նրանց կարելի է ընկալել միայն ականջով):
- Կտրիր (երևի պետք է գրեի` ԿՏՐԻ՛Ր). միայն անկարևոր բառեր չունենալու դեպքում ամեն կարևոր բառը նշանակություն կունենա:
- Միշտ չի, որ ստիպված ես սպանել սիրելիներիդ՝ այն արտահայտությունները կամ պատկերները, որոնց էջի վրա հայտնվելը քեզ հպարտության հատուկ զգացողություն է պարգևել, բայց վերադարձիր ու նայիր նրանց շատ լացակումած աչքերով: Գրեթե միշտ պարզվում է, որ մեռած նրանք շատ ավելի լավիկն են (բավարարվածության ամեն կայծ չի, որ կասկածելի է՝ պետք է զգուշանալ միայն նրանցից, որոնք մի տեսակ ինքնագոհ ուրախության են արժանանում):
Sunday, January 8, 2012
Դայանա Էթհիլ. «Սպանի՛ր սիրելիներիդ»
Վերցված է անգլիական «Guardian»-ի «Գրականություն գրելու տաս կանոններ» հոդվածից: Նախորդ մասն՝ այստեղ:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment