Ջոնաթան Ֆրենզեն. «Հետաքրքիր բայերը հազվադեպ են իսկապես հետաքրքիր լինում»
Վերցված է անգլիական «Guardian»-ի «Գրականություն գրելու տաս կանոններ» հոդվածից: Նախորդ մասն՝ այստեղ:
- Ընթերցողն ընկեր է, ոչ թե թշնամի կամ դիտորդ:
- Բացի փող աշխատելուց ուրիշ իմաստ չունի գրել գրականություն, որը հեղինակի սեփական արկածը չի վախեցնողի կամ անծանոթի աշխարհում:
- Երբեք «հետո» բառը մի օգտագործիր որպես կապ՝ դրա համար «և» կա: Փոխարինող «հետո»-ն ծույլ կամ ծանրականջ գրողի չլուծումն է էջի վրայի չափազանց շատ «և»-երի համար:
- Գրիր երրորդ դեմքով, եթե, իհարկե, իսկապես որոշակի առաջին դեմքից խոսացող ձայն անդիմադրելիորեն չի առաջարկում ինքն իրեն:
- Երբ ինֆորմացիան դառնում է ազատ ու համընդհանուր հասանելիության, դրա հետ միասին արժեզրկվում է վեպի հատորներով ուսումնասիրությունը:
- Ամենամաքուր ինքնակենսագրական գրականությունը պահանջում է մաքուր հնարանք: Ոչ ոք ավելի ինքնակենսագրական պատմվածք չի գրել, քան «Կերպարանափոխությունը» (Ֆրանց Կաֆկա, ծ. թ.):
- Տեղում նստած ավելին ես տեսնում, քան ետևից վազելիս:
- Կասկածելի է, թե աշխատատեղում ինտերնետ ունեցող մեկը լավ գրականություն կգրի:
- Հետաքրքիր բայերը հազվադեպ են իսկապես հետաքրքիր լինում:
- Նախքան անողոք լինելը պետք է սիրես:
Թարգմանեց Բ. Պողոսյանը
No comments:
Post a Comment