երազումս
երկու հարկանի տուն էր
վերևի հարկում ռեանիմացիայի սենյակ
ներքևում՝ թաղման բյուրոյի նման բան
սեղանի վրա դագաղ դրած
դատարկ
լիքը մարդիկ կանգնած
ու ինձ խնդրում են Մանեի մարմինը վերևի սենյակից իջեցնել ներքև
ու ես գրկում իջեցնում եմ, դրան զուգահեռ ոնց որ նույն երազն ընթանա, բայց նորիս սկզբից
ու վրայից՝ երրորդ շերտով
չորրորդ
և այլն
ու ամեն անգամ՝ ինչ-որ մանրուքներ փոխված
զուգահեռ, բայց ոչ միաժամանակ
որ էպիզոդը ժամանակի ցանկացած պահի անվերջ անգամ սկսում է ու անվերջ անգամ վերջանում
անվերջ չնչին փոփոխություններով
ու ես հասկանում եմ
թե հենց որ պահին է Մանեն իմ ձեռքերի մեջ մահանում
ասենք սիրտը կանգնած է
բայց հենց երբ է միտքը մեռնում վերջնականապես
ժամանակի ցանկացած պահի
ու միակ անփոփոխ կետը դա է
ու էդ գիտակցությունը գլխիս մեջ աճում է
ես ոնց որ սոխի նման շերտատվեմ երազի տարբեր շերտերի մեջ
ու արթնանում եմ
No comments:
Post a Comment