Բավականին տպավորիչ ու տհաճ երազ տեսա: Առավել ուժեղ հիշված մասն այն էր, որ գնացել էի հյուսիս, որտեղ պատահաբար մայրս ու չեմ հիշում ով բռնակ էին քաշել, ու ռադիացիան լցվել էր խցիկը, որի մեջ ես էի: Երազն իմ կլոնի տեսանկյունից էր (որը ես էի): Կլոնին էին փոխանցվել իմ բոլոր հիշողությունները մինչև գնալը: Նախ՝ չէի կարողանում հավատալ, որ իսկապես մահացել էի, մտածում էի՝ ինչ-որ բան մտածած կլինեմ, ցանկանում էի գնալ, գոնե գտնել մարմինը: Մյուս կողմից, ոչ մեկը չէր հավատում, երբ ես ասում էի, որ բնօրինակս մահացել է: Մեկ էլ՝ զրոյից թվային ֆոտոապարատ էի հավաքում, որն իմ վեբկամի կլոր տեսքն ուներ, բայց ավելի մեծ էր, թափանցիկ ու կեղտոտ պատյանով:
Հուսով եմ այսօր ավարտել ու տեղադրել «Մահվան Մյուս Կողմը»:
No comments:
Post a Comment